Sezon 2, rozdział 8

„Pozbawiony dotyku, pozbawiony miłości”

Z daleka widziała pociąg, który coraz szybciej jechał po torach. Coraz szybciej się zbliżał, sprawiając smutek Rose. Nie chciała nigdzie wyjeżdżać, pragnęła być tu, z najbliższymi, którzy cierpieli po jej stracie. Widziała to na własne oczy.

Obok niej siedział Paul. Na jego twarzy widniał lekki uśmiech, który starał się zamaskować. Był dziwnie szczęśliwy. Rose nie mogła pojąć dlaczego, jednak nie miała siły go spytać.

-Dlaczego się smucisz?- spytał gdy wsiadali do pociągu. Z jego twarzy wciąż nie znikał uśmiech.

-Nie chcę tam wracać- powiedziała zajmując swoje wcześniejsze miejsce.

-Oh, czegoś tu nie rozumiem- rzekł wpatrując się w dziewczynę- Gdy tu jechaliśmy mówiłaś, że popełniłaś samobójstwo, czyli nie chciałaś być na ziemi więc nie rozumiem w czym problem.

-Ja..już sama się w tym gubię.-pokręciła głową przymykając oczy, czując jak pociąg rusza w drogę powrotną. Tak bardzo chciała zostać..

-Odwiedziłem rodziców- powiedział jakby dumny- Oni..powiedzieli, słyszałem… Kochają mnie..

-Oh, to cudownie- przytuliła chłopaka, a on objął ją, gładząc plecy ciemnowłosej.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę- wyszeptał w jej włosy- Edith pytała kiedy wrócę do domu. Matka wstała od stołu i odeszła płacząc, a ojciec powiedział, że niedługo. Potem wyszli porozmawiać, a Monica, moja matka wyznała, że za mną tęskni i mnie kocha. Pragnąłem ich teraz przytulić jednak gdy to zrobiłem przeniknąłem przez nich lądując na ziemi.- zachichotał.

-Co za niezdara- zaśmiała się.

-Nie prawda – mruknął po czym oboje wybuchli śmiechem. Poprawił jej humor. Dziękuje.

Tymczasem w Londynie

Siedzieli w studiu nagraniowym nagrywając, a właściwie próbując nagrać nowy kawałek. W słuchawka leciały pierwsze dźwięki piosenki. Pierwszy zaczął Liam.

I’m broken, do you hear me?

I’m blinded, ‘cause you are everything I see

I’m dancing, alone

I’m praying

That your heart will just turn around

And as I walk up to your door

My head turns to face the floor

Cause I can’t look you in the eyes and say

Pod koniec ostatniej linijki głos chłopaka lekko się załamał. Miał nadzieję, że jak najszybciej skończą nagrywać tę piosenkę. Przyszła kolej na Harrego.

When he opens his arma and hold you close tonight 

It just won't feel right

Cause, I can you more than this, yeah

When he lays you down I might just die inside

It just don't feel the right 

Cause, I can love you more than than this

Can love you more than this

Teraz kolej przypadła na chłopaka o blond włosach. Chciał wypaść jak najlepiej, jednak było to trudniejsze niż myślał. Śpiewanie było jedyną rzeczą w której mógł wyrazić swoje emocje, które siedziały w środku. Pragnął, aby to Rose stała tam, wsłuchując się w jego śpiew. Pamiętał, że lubiła gdy śpiewał, tylko dla niej. Gdy siedzieli razem w parku, czy w domu brał gitarę, patrzył w jej oczy, a z jego ust wydobywały się dźwięki jej ulubionych piosenek. Lubił ją uszczęśliwiać.

Poczuł szturchnięcie, popatrzył zdziwiony na Liama, który pokazywał, że Harry właśnie kończy swoją zwrotkę. Niall zebrał w sobie wszystkie siły jakie mu zostały i zaczął śpiewać. Był pewny, że Rose byłaby dumna. Z niego.

If I’m Lauder, would you see me?

Would you lay down in my arms and rescue me?

Cause we are the same

You save me

But when you leave it’s gone again

-Przepraszam- wyszeptał wpatrując się w sufit.

And then I see you on the street

In his arms I get weak

My body fails, I’m on my kness

Praying

Zakończył Louis. Refren śpiewali wszyscy razem. Najmniej było słychać w nim głosu Nialla.

When He opens his arms and holds you close tonight

It just don’t feel right

Cause I can love you more than this

When he lays you down I might just die inside

It just don’t feel the right

Cause I can love you more than this, yeah.

Zayn. Nadszedł czas na mulata. Od ostatniej kłótni z blondynem nie odzywali się do siebie. Pozostali członkowie zespołu czuli napięcie między nimi, jednak nie mogli nic zrobić. Wszelkie próby pogodzenia ich zakończyły się niepowodzeniem.

I’ve never had the words  to say

But now I’m asking you to stay

For a little while inside my arms

And as you close your eyes tonight

I pray that you will see the light

That’s shining from the stars above

Ponownie zaśpiewał Liam.

When he opens his arms and hold you close tonight

It just don’t feel right

Cause I can love you more than this

Cause I can love you more than this, yeah.

When He opens his arms and holds you close tonight

It just don’t feel right

Cause I can love you more than this

When he lays you down I might just die inside

It just don’t feel the right

Cause I can love you more than this, yeah.

Zakończyli piosenkę. Niall zdjął słuchawki szybko zawieszając je na mikrofonie. Wybiegł z kabiny, chwycił swój telefon chcąc jak najszybciej znaleźć się gdzie indziej, byle nie tutaj.

-Gdzie idziesz?- usłyszał przyjaciół.

-Przepraszam chłopaki, ja tak nie mogę, nie umiem- powiedział wybiegając z sali.

.............................

Witam :) No cóż oczekiwałam trochę więcej komentarzy, ale rozumiem. Zasłużyłam sobie. Cieszę, że chociaż ktokolwiek tu zagląda. ♥

A i co do piosenki, to załóżmy, że jeszcze jej nie napisali hah.

Napisałam kilka rozdziałów do przodu więc nie musicie się martwić, że nie będą dodawane. Oczywiście mogłabym je częściej dodawać (dziś zrobię wyjątek, po mojej przerwie), ale chciałabym żeby każdy kto to przeczyta skomentował. Chociaż tą kropką. To dla mnie bardzo ważne.

Dziękuje i pozdrawiam.