Moja twórczość







You should feel this

Szczęście to nie tylko to, co los daje, ale i to, czego nie zabiera. Czasami wydaje się nam, że mamy wszystko dokładnie poukładane i nikt nie może naruszyć tej harmonii. Czasami też, mylimy się co do tego..


Kolejna kreska. Kolejny raz sprawiam  sobie ból. Kolejna kropla krwi obija się o ziemie.
Żyletka po raz kolejny dotyka mojego już pokaleczonego nadgarstka.
Kolejny raz w moich oczach pojawiają się łzy, kolejny raz pozwalam im wypłynąć.
Kolejny raz moje serce krwawi, kolejny raz cierpię.
Dlaczego oni mnie tak traktują?
Co ja im takiego zrobiłam?
Ciągle mnie wyśmiewają.
Przez nich moja psychika cierpi.
Nie daję już sobie z tym rady.
Mam dość tego pieprzonego życia.
Dlaczego nie mogę być normalna?
Dlaczego nie mogę być taka jak inne dziewczyny?
Ładne, chude, fajne, lubiane.. Jestem inna, staram się akceptować swoje ciało jednak coraz mniej mi to wychodzi.
Dodatkowo jestem gnębiona przez większość osób z mojej szkoły.
A to tylko dlatego, że nie posiadam figury modelki bądź twarzy za  milion dolarów. Powiedzmy sobie szczerze:
Jeżeli niej jesteś ładny jest nikim..
Kolejna kreska..
Kolejna kropla krwi..




We can live a normal life? (zakończony)


Z szafki wyciągnęłam album ze zdjęciami po
czym usiadłam obok chłopaka.
Podałam mu owy przedmiot
i otworzyłam na odpowiedniej 
stronie. 
Wskazałam palcem na zdjęcie, które uwielbiam całym
sercem. Siedzimy tam wtuleni w siebie,
oglądając zachód słońca.
-Pamiętasz?-spytałam.
-Pamiętam.-uśmiechnął się
i pocałował mnie w czoło.
-Uwielbiam to zdjęcie.
-Ja też.
Bardziej wtuliłam się w jego
tors uważnie przyglądając się dalszym fotografiom.
-Kocham cię-powiedziałam.
-Ja ciebie też.-objął mnie mocniej.

Teraz to są tylko wspomnienia,
do których gdy jest źle, zawsze  wracam. Przypominają mi
się wspólne spędzone chwile.
Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez, niż wspomnienia
tych złych? Teraz nie jest tak samo.
On stał się zupełnie inną osobą. Nigdy nie pomyślałabym, że
mógłby się aż tak zmienić.
Mój Harry.
Wyrządził mi wiele krzywd,
które widoczne są na moim  poobijanym ciele.
Moim największym błędem
jest, to, że za każdym razem mu wybaczam.
Za każdym razem gdy widzę
złość w jego oczach, mam  ochotę uciec stąd i już nigdy
nie wrócić. 
Za każdym razem proszę,  aby przestał.
Za każdym razem z moich oczu wypływają łzy.
Za każdym razem mnie  przeprasza, i obiecuje, 
że to się nigdy nie powtórzy
jednak jego obietnice rzucane są na wiatr. Nie dotrzymał słowa.
Zamknęłam się łazience.
Zjechałam w dół po ścianie,
nogi podkuliłam aż po samą brodę. 
Po moich policzkach spływają słone łzy.
Dlaczego znowu mi to zrobił?

Blogi w których uczestniczę:


Najlepszy blog z imaginami o one direction


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dla ciebie to chwila, a dla mnie podziękowanie za dobrze wykonaną pracę ♥

Obserwatorzy

Layout by Yassmine