Rozdział 9

"Możesz mnie uważać

za kogo sobie chcesz,

ja i tak znam swoją

wartość i niczyje zdanie

na mój temat tego 

nie zmieni"

-Jestem jego dziewczyną-odpowiedziała dumnie.

-J-jak to dziewczyną?-zapytałam jąkając się.

-No normalnie.

Te trzy słowa, zapadną mi w pamięci na bardzo długo. Nie potrafię go zrozumieć. Wczoraj się ze mną całował, a dzisiaj dowiaduje się, że ma dziewczynę. Jaka ja byłam głupia łudząc się, że on jeszcze coś do mnie czuje. Po prostu idiotka i tyle.

Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi.

-Idź sobie-powiedziałam.

-Ale ja chcę tylko porozmawiać.

-Idź do swojej dziewczyny.-mówiłam cicho szlochając.

-Rose, to nie tak, ja tylko...

-Nie Niall! Może byś się najpierw zastanowił? Wczoraj mnie pocałowałeś, powiedziałeś, że mnie kochasz, a dzisiaj dowiedziałam się, że masz dziewczynę, i myślisz, że będę chciała z tobą rozmawiać?-mówiłam cicho szlochając.

-Ale mogę z nią ze....

-Lecz się Horan-powiedziałam wstając z zimnych kafelek.

Podeszłam do umywalki, przemyłam twarz zimną wodą, ubrałam się we wczorajsze ciuchy i wyszłam z łazienki.

Zbiegłam po schodach kierując się ku wyjściu. Miałam nadzieję, że nikogo nie spotkam, a jednak myliłam się.

-A gdzie ty się wybierasz?-zapytał Louis.

-Muszę już iść.

-Nigdzie cie nie puścimy bez śniadania.

-Ale ja naprawdę nie....

-Do kuchni-powiedział łapiąc mnie za nadgarstki prowadząc do pomieszczenia zwanego potocznie kuchnią.

Na moje nieszczęście w kuchni przebywał Niall, ominęłam go i szybko usiadłam obok Liama. Nasypałam płatków do miski, a następnie zalewając je mlekiem chwyciłam za łyżkę i zaczęłam jeść. 

Gdy zjadłam podeszłam do zlewu gdzie umyłam miskę po czym włożyłam ją do szafki.

-Teraz mogę iść?-zapytałam Louisa.

-Zaczekaj odprowadzę cię-powiedział Harry.

-Nie dzięki, ja...

-Nie przyjmuję odmowy-uśmiechnął się

Wstał od stołu, podszedł do mnie, objął ramieniem i wyprowadził z kuchni. Strzepnęłam jego rękę abym mogła dalej iść sama. 

Wyszliśmy z domu, a następnie weszliśmy do garażu gdzie wsiedliśmy do jego samochodu. Zapięłam pasy i oparłam się o szybę.

-Co jest między tobą, a Niallem?-zapytał prosto z mostu.

-O co ci chodzi?-odpowiedziałam pytaniem na pytanie, w końcu na niego patrząc.

-Po prostu chce wiedzieć.

-Ale nie musisz-powiedziałam i popatrzyłam się przed siebie gdzie widoczny był korek samochodów, pozostali tak jak my nie mogli się nigdzie ruszyć.

-Ale chcę, zastanawiam się....

-Nad czym?

-Pewnie teraz Liama wykorzystasz, co?

-Nie rozumiem-pokręciłam głową.

-Po prostu ich wykorzystujesz.

-W jaki sposób.

-Ty dobrze wiesz jaki, po prostu chcesz jego pie....

-Uważasz, że lecę na jego kasę?

-A co przed chwilą powiedziałem?-spytał retorycznie.

Prychnęłam po czym wyszłam z samochodu trzaskając drzwiami. Przedostałam się pomiędzy autami i dalej w stronę domu szłam po chodniku. 

Co za dupek! On na prawdę uważa, że chce ich pieniędzy? A po co mi one? Mam to co mi potrzeba i nie mam zamiaru od nich niczego brać! Ten człowiek od samego początku działa mi na nerwy. Pewnie innych ludzi też oskarża bo się przyjaźnią z jego przyjaciółmi, a z racji tego, że jest sławny kompletnie popieprzyło mu się w głowie.

-Ej! Rose! Zaczekaj!-usłyszałam damski głos, a po chwili zostałam pociągnięta za ramię.

-Co?-zapytałam i popatrzyłam na sprawce-O hej Lucy-przytuliłam ją.

-No hej-uśmiechnęła się szeroko-Dawno się  nie widziałyśmy.

-Trzeba to naprawić.

-Idziemy dzisiaj poszaleć?

-Co by była ze mnie przyjaciółka, gdybym się nie zgodziła?-zapytałam retorycznie.

........................

Kolejny rozdział jest! :), dziękuje za głosy w ankiecie i za obserwatorów. Komentujcie ;)