Rozdział 20

"Są w życiu chwile, gdy myśli się,

że jest tak źle i już gorzej być

nie może.

Wtedy właśnie okazuje się,

że jednak...może"

...

Niall!

Wiesz już pewnie, że wyjechałam.

Myślę, że to zrozumiesz.

Nie umiałam już się tu odnaleźć. 

Ciągłe problemy, prowadziły do mojego

załamania.

Musiałam odpocząć, musiałam wyjechać.

Gdy wyprowadziłam się z Los Angeles sądziłam, że już

nigdy więcej cie nie spotkam, unikałam

wszelkich wspomnień z tobą, aby nigdy więcej

nie cierpieć choć był i jest to nieuniknione.

Wtedy gdy po tylu latach

zobaczyłam cie u Liama, nie potrafiłam 

panować nad emocjami.

Z jednej strony się cieszyłam, a z drugiej

chciałam wymazać to z pamięci.

Gdy na ciebie patrzyłam przypominały

mi się wszystkie chwile spędzone 

razem, a także wspomnienia, W 

jednym momencie coś we mnie pękło.

Serce rozpadło się na miliony kawałków

gdy dowiedziałam się, że masz 

dziewczynę.

Ale nie mogę zabraniać Ci być

szczęśliwym z kimś innym, prawda?

Ułożyłeś sobie na nowo życie, więc

teraz czas na mnie.

Chcę w końcu zapomnieć o tobie

co będzie trudnym wyzwaniem, ale

podejmę się tego, chce walczyć

o swoje szczęście.

Pamiętaj, że cie kochałam i

nadal kocham, ale ten związek

nie miałby jakichkolwiek szans.

Straciłam do ciebie zaufanie.

Możemy być przyjaciółmi? Kolegami?

Ale na pewno nie razem, 

myślę, że zrozumiesz.

Nie chce się z tobą kłócić.

Twoja  Rose

Ostatni raz spojrzał na list, w jego oczach zgromadziły się łzy których w żaden sposób nie próbował powstrzymać przed wypłynięciem. Podciągnął nogi pod brodę, oparł się o oparcie łóżka cicho szlochając. 

-Ej, co jest?-usłyszał dźwięk otwieranych drzwi, a następnie uginające się łóżko.

-Idź stąd, chce zostać sam-powiedział chowając głowę w kolanach.

-Rose-wypowiedział prawie szeptem-To przez nią płaczesz, niepotrzebnie, ona jest zwykłą dzi...

-Nawet tak o niej nie mów!

-Gdyby nią nie była nie romansowała by z trzema chłopakami naraz, a z jednym z nich by się nie przespała, nie sądzisz?

-Harry! Nawet nie waż się tak o niej mówić! Rozumiesz?! Kocham ją! I nie przestanę! A ty mógłbyś trochę bardziej szanować ludzi! Sława uderza ci do głowy?!-krzyczał rozwścieczony blondynek.

-Teraz bierzesz jej stronę? Zrozum Niall, ona cie nie chce.

-Pieprz się-powiedział nieco spokojniej jednak ze złością-Jesteś moim przyjacielem, powinieneś mnie wspierać-mówił z żalem w głosie.

-Chce ci tylko pomóc, nie chce żebyś przez nią cierpiał.

-Należy mi się, przez to co jej zrobiłem.

-Teraz będziesz siebie obwiniał?

-Cały czas to robię.

-Moje zdanie znasz, po prostu jej nie lubię i tyle.

-Dlatego się z nią przespałeś?-spytał z kpiną w głosie.

-Po prostu za dużo wypiłem.

-Każdy tak mówi, a  miałem cie za przyjaciela..

-Nadal nim jestem.

-Nie jestem już tego taki pewien..

-Harry!-usłyszeli krzyk.

-Co Liam?

-Co ty powiedziałeś Rose?-zapytał podchodząc do niego.

-Nic.

-To, że leci na naszą kasę, nazywasz niczym?

-Powiedziałem tylko to co sądziłem.

-Następnym razem opinię zachowaj dla siebie.

-Czy wy nie widzicie jak ona nas zmienia?! Coraz częściej się kłócimy! Nie widzicie tego?!-krzyczał Harry po czym wyszedł.

...

Oczami Rose

Przekręciłam się z jednego boku na drugi. Przede mną widniała postać wysoka postać.

-Wstawaj, idziesz ze mną-powiedział niskim, zachrypniętym głosem po czym chwycił mnie za ramię i pociągnął w swoją stronę.

-Co ty robisz?!Puszczaj!-krzyczałam próbując się wyrwać-Nigdzie z tobą nie idę!

-Po dobroci albo siłą.

Przerzucił mnie przez ramię, wyszedł z mieszkania i niemal wrzucił mnie do auta. Gdy próbowałam otworzyć drzwi mężczyzna uderzył mnie w twarz. Syknęłam i złapałam się za czerwony od bólu policzek.

-Czego ode mnie chcesz?-spytałam.

-Ciebie-wymruczał po czym przejechał dłonią po moim kolanie.

-Wypuść mnie.-powiedziałam, a on się zaśmiał.

-Od teraz jesteś moją własnością-powiedział i odpalił silnik.

...

-Wysiadaj-powiedział.

-Nie.

-Albo będziesz współpracować, albo inaczej skończysz.-powiedział ostrzejszym tonem nie znoszącym sprzeciwu.

-Kim ty jesteś?

-Twoim największym koszmarem-szepnął mi do ucha po czym szarpnął za ramię i siłą wyciągnął z samochodu.

Bolało. Bardzo bolało. Kim on jest? Czego ode mnie chce?

Robiło się coraz ciemniej, co wzbudzało we mnie strach. Mężczyzna otworzył kluczem drzwi wepchnął mnie do środka, a następnie wszedł za mną. Leżałam na zimnej podłodze i trzymałam się za obolałą kostkę. Próbowałam zmniejszyć ból jednak dało to skutek odwrotny.

-Dziś dam ci spokój, ale jutro...przygotuj się-powiedział i chciał wyjść jednak go powstrzymałam.

-Kim ty do cholery jesteś?! I czego ode mnie chcesz?!-wydarłam się na co zdjął kominiarkę.

To nie może być on, nie może być!

.....................................

Hej! Już za nami 20 rozdział! Mam nadzieję, że się podoba. 

Jak myślicie kim będzie sprawca porwania? Co z Rose?

Sugestie mile widziane :)

Następny rozdział=5 komentarzy :)

Teraz czas, abyście się trochę

wysilili bo rozdziały przez 

ostatni czas dodawałam praktycznie

codziennie więc musicie się postarać ;)